ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ
Η ΑΛΛΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
«ΦΩΣ ΠΟΥ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙΣ»

ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ
Η ΑΛΛΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
«ΦΩΣ ΠΟΥ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙΣ»

Πέμπτη 30 Μαΐου 2024
Ώρα: 21.00

ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

«Αρχαίο Δράμα Θέατρο Σκιών ονείρου θεών, ημίθεων, απλών ανθρώπων» λέει ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΕΣΑΡΗΣ (κατά προέκταση του «σκιάς όναρ άνθρωπος» του ΠΙΝΔΑΡΟΥ)

Μια τελευταία παράσταση στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Το αρτιότερο των δραμάτων (Αριστοτέλης), το πιο σημερινό, σα να γράφτηκε σήμερα.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ - ΜΕΤΑΠΛΑΣΗ ΚΩΣΤΑ ΜΕΣΑΡΗ - με σεβασμό στο δραματουργό και τη ποίηση ελληνικού ανθρωπιστικού πολιτισμού - σε δικής του έμπνευσης ΑΛΛΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ και διδασκαλία.

ΣΚΗΝΙΚΑ - ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΕΛΛΑΠΟΡΤΑ, με υπότιτλο «ΦΩΣ ΠΟΥ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙΣ».

Η δικής του έμπνευσης ΑΛΛΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ είναι παράσταση μουσική, λαϊκή, ιδιωματική, οικεία σε όλους, άμεση, όλα ζωντανά επί σκηνής, αποφεύγοντας τη τυραννία της τεχνοκρατίας.

Όλα συμβαίνουν σήμερα, το σήμερα σαν χτες και τ' ανάπαλι, με το δράμα σα να γράφτηκε σήμερα. Όλοι χορός γυναικών αντρών παιδιών και ηλικιωμένων, γυρίζουμε γύρω απ' τη παλιά φθαρμένη καρέκλα καφενείου, σύμβολο εξουσίας και θανάτου, έρωτα και ζωής, (με το ανεξέλεγκτο της εξουσίας κατάρα της ανθρωπότητας, πανούκλα όλων των δεινών μας), στη πλατεία της γειτονιάς μας που είναι καφενείο, σπίτι, ναός, τάφος και Εκκλησία του Δήμου.

Ο εξουσιασμός κι η αλαζονεία αποξενώνουν τον άνθρωπο απ' τον μέσα άνθρωπο και τον έξω συνάνθρωπο και τους ανθρώπους μεταξύ τους κι όσο η λύση στο αίνιγμα της Σφίγγας δεν είναι αγάπη και φιλία σε κοινωνία αλληλεγγύης, τότε ο άνθρωπος παραμένει ένα μωρό, έξω απ' τον παράδεισο της αθωότητας της άγνοιας σε εξορία ενοχής, χωρίς το μπούσουλα της αθωότητας της γνώσης, μωρό απροφύλακτο απ' τα θηρία, να το κατασπαράξουν.

Στη παράσταση παραδοσιακά ακούσματα (τα τραγουδά-τραγωδεί η υπέροχη ΓΙΩΤΑ ΒΕΗ παλιά τραγουδίστρια - ηθοποιός) επενδύονται στους στίχους του χορού και σ' αυτά απαντά με έμπνευση με δικά του πρωτότυπα τραγούδια, ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΜΠΟΓΙΑΝΝΗΣ τα τραγουδούν πανάξια η ΧΡΥΣΗΙΔΑ, η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΕΧΡΙΩΤΗΣ, με τη συμπαράσταση στο χορό της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΤΡΙΤΣΗ που κάνει και τις χορογραφίες και χορεύει, ως οπτασία αυταπάτης του Οιδίποδα, υπέροχα και παίζει ΛΥΡΑ και ΣΑΖΙ ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΘΥΜΝΙΟΣ δίνοντας γνησιότητα στο ύφος το παραδοσιακό.

Δε γεννηθήκαμε να κυβερνάμε ή να κυβερνιόμαστε παρά να συνυπάρχουμε και να αγαπάμε, ελεύθεροι υπεύθυνοι για όλους και για όλα και για το ΣΥΜΠΑΝ. Δείχνουμε στη παράσταση πως συνέχεια του Αρχαίου Δράματος σήμερα είναι το βυζαντινό, δημοτικό, ροκρεμπέτικο τραγούδι και το σημερινό κλασσικό εξπρεσιονιστικό δράμα και το Θέατρο Σκιών.

Ο Οιδίποδας αθώος (ΛΟΥΚΑΣ ΚΟΥΤΡΑΣ) που δεν ξέρει, ένοχος που δεν έμαθε ποιος είναι.
Η Ιοκάστη (ΕΜΜΥ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΟΥ) αθώα που δεν είχε τη δύναμη ν' αντισταθεί στον Τύραννο πατριάρχη, ένοχη που δεν βρήκε το κουράγιο (σαν την κόρη της ΑΝΤΙΓΟΝΗ αργότερα που πέθανε για την αγάπη, και για να τιμήσει τον αδερφό της θάβοντάς τον) ν' αντισταθεί σα μάνα και να σώσει το μωρό, το παιδί της. Τειρεσίας (ΝΙΚΟΣ ΤΟΥΛΙΑΤΟΣ), Κρέων, (ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΥΜΝΙΟΣ) αθώοι που δεν συνωμοτούν, ένοχοι που συνωμοτούν στα μύχια της ψυχής τους και δε το ομολογούν ούτε στον εαυτό τους. Ο χορός-λαός αθώος που δεν έχει δύναμη ν' αντισταθεί, ένοχος που δεν ψάχνει εκείνους που θα τον βοηθήσουν να βρει τρόπο αντίστασης.

Στη παράσταση τα μηνύματα βγαίνουν απ' τα συνταρακτικά γεγονότα που συνταράσσουν το θεατή και τον κάνουν μέρος της παράστασης.