Ένα από τα οξύτερα κοινωνικά προβλήματα της σύγχρονης εποχής, αυτό της
μετανάστευσης, μέσα από μια σύνθετη οπτική, αποτελεί τον πυρήνα της
παράστασης Πατρίδες. Δύο
κείμενα της μεταπολεμικής λογοτεχνίας και αυθεντικές μαρτυρίες
μεταναστών, Ελλήνων και ξένων, αποτελούν την πρώτη ύλη για μια παράσταση
που προσεγγίζει το ευαίσθητο αυτό θέμα χωρίς στερεότυπες αντιλήψεις,
υπενθυμίζοντας ότι η πατρίδα, ο ξεριζωμός και ο νόστος είναι
πανανθρώπινες και διαχρονικές έννοιες.
Ο Θανάσης Παπαθανασίου και ο Μιχάλης Ρέππας, επανέρχονται σε ένα θέμα που τους έχει απασχολήσει και παλαιότερα (Ο Έβρος απέναντι και Συμπέθεροι από τα Τίρανα), υιοθετώντας ένα άλλο ύφος και έχοντας ένα διαφορετικό στόχο. Οι Πατρίδες
είναι ένα έργο γυμνό από σχολιασμούς και ψυχολογικές καταστάσεις, που
εκθέτει την ταχύτητα απώλειας της μνήμης μας και τα κρούσματα έλλειψης
ανθρωπιάς απέναντι στους μετανάστες, από ένα λαό που μόλις πριν από
πενήντα χρόνια μετανάστευε. Μια ομάδα έξι Ελλήνων και τριών ξένων
ηθοποιών συνθέτουν έναν ιδιότυπο θίασο που καλείται να φωτίσει με
αμεσότητα την κοινή ανθρώπινη εμπειρία.