Ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΥΚΟΣ του Σ.Σ.Προκόφιεφ

«Ο Πέτρος και ο Λύκος»
του Σεργκέϊ Σεργκέγεβιτς Προκόφιεφ
Ένα μουσικό παραμύθι με αφηγητή
τον Διονύση Σαββόπουλο
Στο Θέατρο Ακροπόλ

Το θέατρο Ακροπόλ δίνοντας έμφαση στη Παιδική του Σκηνή θα παρουσιάσει για 11 περίπου παραστάσεις το πανέμορφο μουσικό παραμύθι "Ο Πέτρος και ο Λύκος" του Σεργκέϊ Σεργκέγεβιτς Προκόφιεφ, με τον Διονύση Σαββόπουλο -ιδανικό στον ρόλο του αφηγητή- και τη Συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ.

"Ο Πέτρος και ο Λύκος" σε κείμενο του ίδιου του Προκόφιεφ  πρωτοπαρουσιάστηκε στη Μόσχα το 1936, όταν ο διάσημος Ρώσος συνθέτης και πιανίστας έπειτα από μία μεγάλη περιπλάνηση σε χώρες της Δύσης επέστρεψε στη Σοβιετική Ένωση και επανασυνδέθηκε με την παράδοσή του και τον μουσικό ρομαντισμό της.

Έργο του αυτής της περιόδου είναι το συγκεκριμένο παραμύθι, που σκοπό είχε να εξοικειώσει τα παιδιά με τα μουσικά όργανα της συμφωνικής ορχήστρας.

Πρόκειται για μια ιστορία με μουσικές εικόνες, όπου τα χαρακτηριστικά των ηρώων αποδίδονται από ένα όργανο ή από ομάδα οργάνων.

"Ο Πέτρος και ο Λύκος" έχει παρουσιαστεί από τις σπουδαιότερες ορχήστρες ανά τον κόσμο, με σπουδαίους αφηγητές-τραγουδοποιούς, όπως ο Ζακ Μπρελ, ο Ντέιβιντ Μπάουι  αλλά και σπουδαίους ηθοποιούς όπως ο Πήτερ Ουστίνωφ, ο Ζεράρ Φιλίπ κ.α..

Στην Ελλάδα, αγαπήθηκε ιδιαίτερα με αφηγητή τον αλησμόνητο  Δημήτρη Χορν το 1993.

Φέτος, στη νέα μεγάλη παραγωγή του έργου από το θέατρο Ακροπόλ, τον ρόλο του αφηγητή παίρνει ο Διονύσης Σαββόπουλος.

"Θα σας πω μιά ιστορία" λέει ο αφηγητής. "Μιά μουσική ιστορία. Σκοπός, παιδιά, είναι να ακούσετε τον ήχο που βγάζουν ορισμένα μουσικά όργανα. Στην ιστορία, κάθε χαρακτήρας ερμηνεύεται και από διαφορετικό όργανο. Το φλάουτο κάνει το πουλάκι... Το όμποε την πάπια... Το κλαρινέτο κάνει τη γάτα...Το φαγκότο τον αυστηρό παππού του Πέτρου... Τρία κόρνα παίζουν τον γκρίζο λύκο...Τα έγχορδα, όλα μαζί, τον Πέτρο τον σπουδαίο...Τους κυνηγούς κάνουν τα ξύλινα πνευστά... Τύμπανα και γκρανκάσα βροντούν σαν τις τουφεκιές των κυνηγών". Και η ιστορία μας αρχίζει.

Ένα μικρό αγόρι, ο Πέτρος, μια μέρα ανοίγει την πόρτα του κήπου και βγαίνει στο λιβάδι, παρά την απαγόρευση του παππού του. Εκεί είναι ο φίλος του, το πουλί, που τιτιβίζει χαρούμενα. Η πάπια βρίσκοντας ανοιχτή τη πόρτα του κήπου βγαίνει κι εκείνη στο λιβάδι και πηγαίνει στη λιμνούλα. Στη συνέχεια έρχεται η γάτα. Τότε βγαίνει θυμωμένος ο παππούς, παίρνει τον Πέτρο μέσα στον κήπο και κλειδώνει την πόρτα. Ξαφνικά παρουσιάζεται ο κακός λύκος από το δάσος. Το πουλάκι και η γάτα πάνω στα δέντρα διασώζονται, η πάπια όμως καταλήγει στο στομάχι του. Αλλά ο Πέτρος σκαρφαλώνει στον τοίχο, ανεβαίνει σε ένα κλαδί και βοηθούμενος από το πουλάκι πιάνει το λύκο απ’ την ουρά με μια θηλιά. Την ίδια στιγμή βγαίνουν από το δάσος οι κυνηγοί πυροβολώντας -αφού είχαν ακολουθήσει το λύκο-. Ο Πέτρος τους φωνάζει να σταματήσουν και να πάνε το λύκο στον ζωολογικό κήπο. Στο τέλος όλοι μαζί σε πομπή οδηγούν το λύκο στον ζωολογικό κήπο.

Λίγα λόγια του Διονύση Σαββόπουλου, από τις εμπειρίες του ως παραμυθά:

«Εκπαιδεύτηκα με τα εγγόνια μου. Μόλις με δουν "παππού, παππού παραμύθι". Τους έχω καλομάθει και κάθε φορά θέλουν ένα καινούργιο.Έγινα σαΐνι ως παραμυθάς χωρίς να το καταλάβω. Είναι συναρπαστικά τα παιδιά. Εκφράζουν τα συναισθήματά τους πανηγυρικά. Σου επιστρέφουν στο πολλαπλάσιο, το ελάχιστο που τους δίνεις: όταν η αφήγηση είναι υποβλητική, επικρατεί νέκρα στην αίθουσα, δεν ακούγεται κιχ. Όταν η αφήγηση γίνεται αστεία, σκάνε στα γέλια. Κι όταν αρχίζουν τα τραγούδια και πέφτουν από την οροφή μπαλόνια, χαρτοπόλεμος και τρακατρούκες, η πιτσιρικαρία σκαρφαλώνει στη σκηνή και άντε να τους κρατήσεις.Σουρτουκεύουν, γίνεται πάρτυ.»