ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ BERNARDA ALBA, F. G. Lorca

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ BERNARDA ALBA

Federico Garcia Lorca

Ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου

στη νέα σκηνή του ARROYO

Μετά από μια σειρά επιτυχιών όπως το ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΤΖΟΥΛΙΑ του August Strindberg (4 χρόνια) - ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ του Heiner Müller (2 χρόνια) - ΣΑΛΩΜΗ του Oscar Wilde (ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ REX - Μάιος 2018) σε flamenco εκδοχή, ο χορογράφος και σκηνοθέτης Σταύρος Λίτινας καταπιάνεται με το αριστούργημα του F. G. Lorca ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ BERNARDA ALBA (1936).

Πρόκειται για το τελευταίο θεατρικό έργο του Ισπανού συγγραφέα που αποτελεί μέρος της τριλογίας της "ισπανικής υπαίθρου" μαζί με το Ματωμένο Γάμο και τη Γέρμα. Είναι ένα έργο πολιτικό που, με αλληγορική ματιά, αντικατοπτρίζει τη σηπτική κοινωνικοπολιτική δομή του φασιστικού καθεστώτος. Καταδύεται με ωμό ρεαλισμό στο δίπολο επιθυμία-στέρηση, θέτοντας πολλαπλά ερωτήματα γύρω από τις σχέσεις εξουσίας, τους μηχανισμούς περιορισμού και καταστολής, και αναδεικνύει την ασυμβατότητα ανάμεσα στο θέλω και το πρέπει.

Ο Σταύρος Λίτινας αναφέρει στο σκηνοθετικό του σημείωμα :

«Για τη βαθύτερη κατανόηση του κειμένου, μελετώ το έργο υπό το πρίσμα της φροϋδικής θεωρίας που διατυπώνεται στο έργο Ο Πολιτισμός Πηγή Δυστυχίας. Η πολιτική και η φροϋδική θεωρία, φαινομενικά ασύνδετες, βρίσκουν κοινό τόπο στο έργο του F.G.Lorca, στο οποίο δραματοποιείται η πάλη ανάμεσα στο ένστικτο και την κοινωνική καταπίεση, ανάμεσα στην ελευθερία και την καταστολή...»

Λίγα λόγια για το έργο

Η Bernarda Alba, μετά το θάνατο του 2^ου συζύγου της, σε ένδειξη πένθους, επιβάλλει 8ετή εγκλεισμό στις 5 θυγατέρες της. Η Angustias, η μεγαλύτερη κόρη της, από τον πρώτο της γάμο, έχοντας κληρονομήσει τον πατέρα της προσελκύει το ενδιαφέρον του νεαρού μνηστήρα Pepe Romano, με τον οποίο όλες οι κόρες είναι ερωτευμένες. Η μικρότερη κόρη της, η Adela, αρνούμενη να υποταχθεί στη νέα τάξη πραγμάτων, συνάπτει ερωτική σχέση μαζί του με ολέθριο τέλος που οδηγεί στη διατήρηση του πένθους στο σπίτι.

Ο Σταύρος Λίτινας σπούδασε αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π. Ασχολείται με το flamenco από το 1991 παράλληλα με την αρχιτεκτονική. Έχει μαθητεύσει δίπλα σε σπουδαίους χορευτές και χορογράφους όπως: La Tati, Maria Magdalena, Joaquin Ruiz, Manolo Marin, Javier La Torre, La Chiqui, Torombo, Antonio Canales, Alejandro Granados, Pilar Ortega, Antonio Pipa, Mercedes Ruiz, Manuel Betanzos, Eva Yerbabuena κ.ά. Το 1992 ίδρυσε το «ARROYO», την πρώτη σχολή flamenco της Αθήνας. Είναι παραγωγός και χορογράφος της ομάδας «ARROYO» υπογράφοντας παράλληλα σημαντικές παραστάσεις ως σύμβουλος κίνησης αλλά και ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος.

Πρεμιέρα: 18 Δεκεμβρίου 2021 (έως Κυριακή 16/1/22)

Πληροφορίες για την παράσταση

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σταύρος Λίτινας
ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΕΣ: Τζέσικα Καϊμπαλή - Μαρία Μανδραγού - Ηλέκτρα Χρύσανθου - Σταύρος Λίτινας
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΣΚΗΝΙΚΑ - ΦΩΤΙΣΜΟΙ - ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Σταύρος Λίτινας
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ-ΗΧΗΤΙΚΑ ΕΦΕ: Αλίνα Αναστασιάδη
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ: Ελόνα Τροϊάνοβα
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: Ευαγγελία Σκρομπόλα
ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΗΧΟΥ-ΦΩΤΩΝ: Λυδία Τσάτσου-Παρασκευοπούλου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Δημοσθένης Γαλλής
ΒΙΝΤΕΟ: Πάτροκλος Σκαφίδας

ΔΙΑΝΟΜΗ

BERNARDA ALBA: Αλίνα Αναστασιάδη
MARIA-JOSEFA: Σταύρος Λίτινας
ANGUSTIAS: Ιρένε Τζιαρντίνα
MAGDALENA: Άνια Βασιλείου
AMELIA: Φανή Δεμέστιχα
MARTIRIO: Τζέσικα Καϊμπαλή
ADELA: Μαρία Μανδραγού

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:
Σάββατο 21.15 & Κυριακή 18.00

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1.10' χωρίς διάλειμμα

ΤΙΜΕΣ: 15 ευρώ κανονικό, 12 μειωμένο

Προπώληση: tickeservices.gr και τηλ 210 7234567

TEASER: https://www.youtube.com/watch?v=2E33Ztr1Pf0

SITE: www.arroyo.gr

https://www.facebook.com/arroyo.gr/

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΚΡΙΤΙΚΩΝ

Σκηνική παράδεισος αυτή η χοροθεατρική απογείωση. Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Μην το χάσετε. Αυτές οι ευτυχείς στιγμές θεατρικής συνευρέσεως σπανίως επαναλαμβάνονται. Και δεν είναι ποτέ οι ίδιες.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ (ΓΡΑΦΕΙΝ, 27/1/20)

Σώματα που αφηγούνται τα πάθη και τις διαμάχες τους καθιστώντας, δίχως να αρθρώνουν λόγο ή όποια φωνητική εκφορά, την υπόθεση του έργου εύληπτη ακόμη και σε εκείνον που έχει αμυδρή ιδέα για τη δράση.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΑΤΣΟΥΛΗΣ (ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ, 13/1/20)

Οι εκφράσεις, τα βλέμματα, οι κινήσεις εκμαιεύουν όλα εκείνα τα συναισθήματα που κρύβονται στον ψυχισμό των ηρωίδων και παρασύρουν το θεατή στο σκοτεινό και καταπιεσμένο τους σύμπαν.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ (ONLYTHEATER, 24,11/19)

Με εμπειρία στο χοροθέατρο ο Λίτινας δημιουργεί μια γρήγορη, συμπαγή, γεμάτη συμβολισμούς, ήχους και παύσεις χορευτική παράσταση [...] ο ίδιος εκμαιεύει την ποίηση από τη βία της σκοτεινής αυτής ιστορίας ενώ οι χορεύτριές του σωματοποιούν το ανικανοποίητο με πάθος που ταιριάζει στο λυρισμό του Λόρκα και του φλαμένκο.

ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ ΙΩΑΝΝΑ (CLICKATLIFE, 6/11/19)

Ο Σταύρος Λίτινας με ένταση και φαντασία αποκαλύπτει την «παραληρηματική» υφή των νοηματικών αξόνων, που εικονοποιούνται αριστοτεχνικά με την ασίγαστη ορμή της έκφρασης και της κίνησης [...] Η πολυπόθητη μέθεξη που επιδιώκει κάθε αρτίστικη προσπάθεια, σεβόμενη τον εαυτό της, κερδήθηκε επάξια και καθώς ρέει το επικοινωνούν υλικό, δημιουργεί υψηλή εικαστική συνθήκη.

ΖΩΗ ΤΟΛΗ (ENETPRESS, 14/11/19)

Τον διάλογο θα τον νιώσει μέσα από τον ήχο των δεμένων με κορδόνια παπουτσιών φλαμένκο των κοριτσιών, που κατάφεραν να κάνουν τα λόγια περιττά μπροστά στον εκφραστικό και γεμάτο πάθος χορό τους.

ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, 22/10/19)

Δεν είναι απλώς άλλη μία παράσταση: Είναι ένα έργο τέχνης [...] Πέντε γυναίκες έγκλειστες σε ένα σπίτι με αφόρητη ζέστη ράβουν το σάβανό τους σε μία σκηνή που ανατριχιάζει με την καλλιτεχνικής της αρτιότητα και αλήθεια. Μια σκηνή που θα θυμόμαστε για χρόνια, μια σκηνή σημείο-αναφοράς.

ΒΙΒΙΑΝ ΜΗΤΣΑΚΟΥ (THEATERPROJECT365, 20/10/19)