Babylonia, by Dimitrios K. Vyzantios

One of the few 19th-century plays still performed to this day, Babylonia is a time machine taking us back to 1827 and the heart of multicultural Nafplion, the seat of the Greel government. Directly after the victory of the allied forces at the Battle of Navarino, which paved the way for the birth of the new state, Greeks from various parts of the country have come together to celebrate the event. However, the misunderstandings caused by their use of different local dialects leads to a suspected crime - as well as plenty of hilarity!

Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει σε δεύτερο live streaming την κωμωδία του Δημητρίου K. Βυζάντιου, H Βαβυλωνία, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.

Η Βαβυλωνία γράφτηκε το 1836 και ανήκει στο είδος του «λαϊκού θεάτρου» (ηθογραφίας), όπου ο συγγραφέας αποτυπώνει ανάγλυφα μέσα από μια γλωσσική «βαβυλωνία» (γλωσσική/διαλεκτική ποικιλομορφία) το χρώμα και την εικόνα της κοινωνίας της πρώτης ελληνικής πρωτεύουσας κατά τη μετεπαναστατική περίοδο.

Η Βαβυλωνία μας μεταφέρει ως άλλη μηχανή του χρόνου πίσω στο 1827 και στην καρδιά του κοσμοπολίτικου Ναυπλίου, καθέδρας της ελληνικής κυβέρνησης, αμέσως μετά τη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Η χαρμόσυνη είδηση αποτελεί την αφορμή για το γλέντι που θα στηθεί μεταξύ ρωμιών που βρίσκονται στο Ναύπλιο προερχόμενοι από διάφορα μέρη του ελληνισμού. Το ευτυχές γεγονός θα γιορτάσουν στη λοκάντα (πανδοχείο) του μισέ Μπαστιά, ένας Ανατολίτης (μικρασιάτης), ένας Μωραΐτης, ένας Χιώτης, ένας Κρητικός, ένας Αρβανίτης, ένας Κύπριος κι ένας λογιότατος (πρωτευουσιάνος).

Το γλέντι κορυφώνεται, το κρασί ρέει άφθονο, αλλά καθώς ο καθένας μιλάει το δικό του τοπικό γλωσσικό ιδίωμα, η ασυνεννοησία μεταξύ τους δεν θα αργήσει να καταλήξει σε σύγκρουση. Η λέξη «κουράδια» που θα ξεστομίσει ο Κρητικός στον Αρβανίτη θα προξενήσει τη μοιραία παρεξήγηση ανάμεσα στους δύο θαμώνες. Ο μεθυσμένος Αρβανίτης θα πυροβολήσει τον Κρητικό, και το σκάνδαλο θα ξεσπάσει. Η υπόθεση θα φτάσει στην αστυνομία, και η παρέμβαση του Ζακυνθινού αστυνόμου που θα προσπαθήσει να εξακριβώσει αν ο τραυματισμός είναι κάζο πενσάτο (εκ προμελέτης) ή ατσιντέντε (κακή στιγμή), θα επιτείνει την ασυνεννοησία εφόσον και αυτός μιλάει το δικό του γλωσσικό ιδίωμα και αδυνατεί να καταλάβει τα λόγια των άλλων. Καθώς η ανάκριση δεν πετυχαίνει να διαλευκάνει την υπόθεση, όλοι οι ήρωες κλείνονται στη φυλακή. Ωστόσο η «Διοίκηση» που έχει λάβει γνώση του περιστατικού, δίνει χάρη στους φυλακισμένους και οι κρατούμενοι απελευθερώνονται. Το έργο τελειώνει όπως άρχισε: με τους Έλληνες να γλεντούν τη νίκη αφήνοντας πίσω τα «εμφύλια» τραύματα και τις διαφορές τους.

Γιάννης Κακλέας