Ιδρυτικός δωρητής Εναλλακτικής Σκηνής

Μεγάλος Χορηγός

Η θρυλική οπερέτα Θέλω να δω τον Πάπα! του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, δημιουργού της δημοφιλέστερης ελληνικής οπερέτας όλων των εποχών Ο βαφτιστικός, έρχεται να προκαλέσει το αθηναϊκό κοινό έναν αιώνα μετά σε μια νέα, φιλόδοξη παραγωγή.

Στο έργο Θέλω να δω τον Πάπα! (1920) ξεδιπλώνεται στο έπακρο η σύγχρονη αστική θεματολογία του Σακελλαρίδη, ο οποίος υπογράφει και το λιμπρέτο του έργου, υποσκάπτονται τα θεμέλια της αστικής ζωής και αμφισβητείται έντονα ο θεσμός της οικογένειας.

Επιθυμία της νεόνυμφης 'Aννας είναι, κατά τη διάρκεια του γαμήλιου ταξιδιού της στην Ιταλία, να δει από κοντά τον Πάπα. Όταν ο σύζυγός της δεν ανταποκρίνεται στην επιθυμία της, ο γάμος τους κινδυνεύει να διαλυθεί. Επιστρέφοντας στο αθηναϊκό περιβάλλον, οι οικείοι τους παρεμβαίνουν απροκάλυπτα στην κλονισμένη σχέση του ζευγαριού, αποκαλύπτοντας με κωμικοτραγικό τρόπο όλες τις παθογένειες αλλά και την υποκρισία της αστικής τάξης.

Ακολουθώντας, βεβαίως, τα πρότυπα του είδους, ο συνθέτης επιδεικνύει ιδιαίτερη μουσικοθεατρική επινοητικότητα στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων που δυναμιτίζουν τις σταθερές της οικογενειακής ζωής. Το λιμπρέτο της οπερέτας αποτελεί διασκευή στα καθ' ημάς της φάρσας του Μωρίς Εννεκέν Οικιακές χαρές (1894). Η πυκνή φάρσα του Εννεκέν αποδίδεται σε ρέοντα θεατρικό λόγο από τον Σακελλαρίδη, ο οποίος και στο έργο αυτό επιτυγχάνει μια ιδεώδη μουσικοθεατρική δραματουργία διανθίζοντας την πλοκή της οπερέτας με δεκαπέντε μουσικά νούμερα.

Με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης