«Η ΚΑΣΕΤΑ», της Λούλας Αναγνωστάκη

Η ΚΑΣΕΤΑ

Το εμβληματικό θεατρικό έργο της Λούλας Αναγνωστάκη
στο θέατρο Κυδωνία

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Μετά την μεγάλη επιτυχία της παράστασης «Η ΚΑΣΕΤΑ» της Λούλας Αναγνωστάκη σε σκηνοθεσία Μιχάλη Βιρβιδάκη και τα επαναλαμβανόμενα sold out ο θίασος αποφάσισε να παραχωρήσει 11 ακόμα παραστάσεις του έργου από την Παρασκευή 21 Απριλίου έως και την Κυριακή 7 Μαΐου στο θέατρο Κυδωνία.

Από το 1981 όταν το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε από το Θέατρο Τέχνης στο ελληνικό κοινό, μέχρι σήμερα έχουν περάσει 40 χρόνια, εντούτοις λίγα πράγματα θα έλεγε κανείς πως έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία. Η ίδια θανάσιμη πλήξη και αποτελμάτωση που χαρακτήριζε εκείνη την εποχή, επικρατεί και σήμερα. Τα ίδια αναπάντητα ερωτήματα. Η ίδια έλλειψη ιδανικών και προτύπων στους νέους ανθρώπους. Η ίδια αναξιοκρατία. Ξαναδιαβάζοντας την ΚΑΣΕΤΑ της Λούλας Αναγνωστάκη έχεις την εντύπωση πως αυτή η βαθιά υπαρξιακή, τρυφερή και ανθρώπινη - εσωστρεφής - τραγωδία περιγράφει σημερινές καταστάσεις και αδιέξοδα. Νοιώθεις πως το περιβάλλον του κεντρικού ήρωα του έργου, ενός ήρωα που ασφυκτιά, που δεν ξέρει πώς να αποδράσει από τις συμβάσεις των ανθρώπινων σχέσεων, που θέλει να κάνει την υπέρβασή του, το μεγάλο του άλμα πάνω και πέρα από την ίδια τη ζωή, είναι το περιβάλλον και η καθημερινότητα της δικής μας ζωής, της δικής μας απελπισίας...

ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:

Η Λούλα Αναγνωστάκη στο βιβλίο της «Ο ήχος της ζωής», (Εκδ. Καστανιώτης, 2006) μιλά για τα πρόσωπα της «Κασέτας»:

«Τα πρόσωπα-ήρωες του έργου προέρχονται από τον οικείο γύρω μας κοινωνικό χώρο. Μετέωροι ανάμεσα στην πρωτόγονη ύπαιθρο απ' όπου κατάγονται και το αφιλόξενο τοπίο της πόλης, όπου μετανάστευσαν, εντάσσονται στο μεγάλο πλήθος των νεοελλήνων.

Κάτοικοι των παρυφών της πρωτεύουσας -αλλά και ακατάπαυστα κυκλοφορώντας στο κέντρο της-, προσπαθούν να επιβιώσουν μ' έναν σπασμωδικό και εύθραυστο ρεαλισμό. Χρησιμοποιώντας βιαστικά τα καινούργια πρότυπα που αφειδώς τους προσφέρονται, υποχρεώνονται να υπάρξουν μέσα από «μικρές» καθημερινές πράξεις. [...] Τότε τα πρόσωπα αισθάνονται αδικαίωτα, συνειδητοποιούν ότι δεν είναι ευτυχισμένα, χωρίς να είναι σε θέση να αντιληφθούν τα αίτια, η ζωή τους χάνεται στο τίποτα.

Το πρόσωπο που έχει την κασέτα είναι το μόνο που φαίνεται να ξέρει. Με αγωνία βιώνει τον χάσιμο, την εξαφάνιση της ζωής. Αποκομμένος μέσα του από κάθε καθημερινότητα, συνειδητοποιεί την αναγκαιότητα της Μεγάλης Πράξης, που θα τον δικαιώσει σαν ύπαρξη. Πολύ μακριά από τους άλλους, περιτριγυρισμένος όμως ασφυκτικά από αυτούς, μοιάζει να είναι, από την αρχή ως το τέλος, ο πιο δυνατός και μαζί ο πιο αδύνατος.»

Ο κριτικός θεάτρου Κώστας Γεωργουσόπουλος έγραφε για το έργο στην πιο πρόσφατη αναβίωσή του από τον θίασο του Γιώργου Αρμένη, το 2008:

«Η ΚΑΣΕΤΑ είναι ένα απόλυτα ανατρεπτικό και αναρχικό κείμενο. Ένας αξεδίψαστος, ανικανοποίητος, μοναχικός νέος ρημάζει μέσα στη μικροαστική σαλαμούρα και στις καταπιεστικές, εξουσιαστικές, καταδαμάζουσες δομές της κοινωνίας μας, μιας κοινωνίας που δεν φαίνεται να άλλαξε και πολύ στις βαθιές δομές της από την προδομένη επανάσταση του '21 και τη συμβιβασμένη, μετέωρη, ανεπίδοτη επανάσταση του 1909 έως τη χαμένη εξέγερση του μετακατοχικού μας συνδρόμου.

Μέσα σ' ένα τσεχωφικό οικογενειακό τοπίο, όπου όμως κυριαρχεί μια σατιρική ατμόσφαιρα, κάτι σαν το μετατραγικό ρίγος, όπου οι άνθρωποι καταναλώνουν και καταναλώνονται, βουλιάζουν στη μιζέρια, φθείρονται ως πρόσωπα και ταλαιπωρούνται ως κοινωνικές μονάδες, όπου κυριαρχεί το απελπισμένο σεξ, οι μικροαστικές στρατηγικές τής θεωρίας "πιάνω την καλή", όπου η συμβίωση των φύλων - και κυρίως ο γάμος - είναι μια καλά στημένη μηχανή επιβίωσης και ανταγωνιστικής επικυριαρχίας, όπου η νεολαία εκτονώνεται στον φανατισμό των μαζικών παιγνίων και η γερουσία στον τζόγο, ο νεαρός αντι-ήρωας της Αναγνωστάκη, πιασμένος στο δόκανο της αυθορμησίας του, στην παγίδα της στημένης εγκυμοσύνης, στη φάκα του συμβατικού γάμου, μετέωρος, άνεργος, ανικανοποίητος από μια τελματωμένη παιδεία και μια νοθευμένη παράδοση, γοητεύεται από την τρομοκρατική, απονενοημένη, απελπισμένη άρνηση του κόσμου, άρνηση των μεγάλων συμβόλων του δυτικού πολιτισμού, από τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του Πάπα. Προσπαθεί να κατανοήσει και να συνειδητοποιήσει αυτό το διάβημα. Προσπαθεί να εισχωρήσει στον βυθό των κινήτρων του υποψήφιου δολοφόνου (...)».

Η συγγραφέας:

Λούλα Αναγνωστάκη. Σημαντικότατη θεατρική συγγραφέας, πραγματεύτηκε θέματα της μεταπολεμικής περιόδου της χώρας μας αποτυπώνοντας το εσωτερικό τοπίο του σύγχρονου Έλληνα. Έργα της: Η Τριλογία της πόλης ("Η διανυκτέρευση", "Η πόλη", "Η παρέλαση"), που παρουσιάστηκαν σε ενιαία παράσταση στο Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν το 1965. Ακολούθησαν τα έργα: "Η συναναστροφή", από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά το 1967. "Αντόνιο ή το Μήνυμα" (1972), "Η νίκη" (1978), "Η κασέτα" (1982), "Ο ήχος του όπλου" (1987), από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. "Διαμάντια και μπλουζ", από το θίασο Τζένης Καρέζη-Κώστα Καζάκου, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου το 1990. Το 1995 ανέβηκε το "Ταξίδι μακριά" από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή. Το 1998 το μονόπρακτο "Ο ουρανός κατακόκκινος" από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Βίκτορα Αρδίττη και το 2003 το έργο "Σ' εσάς που με ακούτε" από τη Νέα Σκηνή, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή.

Η παράσταση συνοδεύεται από πρόγραμμα με τη διανομή και ένα εισαγωγικό κείμενο στην δραματουργία της συγγραφέως από την θεατρολόγο ερευνήτρια Κωνσταντίνα Γεωργιάδη, γραμμένο ειδικά για την παράστασή μας. Περιέχει επίσης πληροφοριακά κείμενα σχετικά με το έργο και φωτογραφίες από την παράσταση.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία και αισθητική της παράστασης: Μιχάλης Βιρβιδάκης

Συνθέσεις ήχων: Δημήτρης Ιατρόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Αιμίλιος Καλογερής
Φώτα και ήχοι παράστασης: Ευγενία Αναστασοπούλου

Παίζουν

Μπάρμπα-Τάσος: Νίκος Χαριτάκης
Μαρίτσα: Λένα Τάκη
Παύλος: Πάρης Χαμουρίκος
Γιωργάκης: Μιχάλης Ναξάκης
Βαγγελιώ: Χρυσούλα Ψυλλάκη
Κατερίνα: Ρίτα Μαρτσάκη
Σπύρος: Φώτης Κοτρώτσος
Καίτη: Στελλίνα Ιωαννίδου

Λόγω της ειδικής διαμόρφωσης της σκηνής για τις ανάγκες του έργου,
ΔΕΝ επιτρέπεται η είσοδος στην αίθουσα μετά την ώρα έναρξης της παράστασης.