ΚΛΑΡΑ ΣΟΥΜΑΝ - Τα χαρισματικά πρόσωπα μιας υπερμαριονέτας

ΚΛΑΡΑ ΣΟΥΜΑΝ
Τα χαρισματικά πρόσωπα μιας υπερμαριονέτας

Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Μιλτιάδης Φιορέντζης

Παράσταση για μια πιανίστρια, έναν βαρύτονο και δύο ηθοποιούς

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου έως Τρίτη 27 Μαρτίου 2018

Γερμανία 19ος αιώνας

Η Κλάρα Βικ Σούμαν γνώρισε τον Ρόμπερτ Σούμαν το 1828, όταν η ίδια ήταν εννέα ετών. Ο δεκαοχτάχρονος τότε συνθέτης ήταν μαθητής του Φρίντριχ Βικ, του πατέρα της Κλάρα. Λίγα χρόνια μετά, οι δύο νέοι ερωτεύονται και παρόλη τη σθεναρή αντίσταση του Βικ, παντρεύονται και αποκτούν οκτώ παιδιά.

Η Κλάρα Σούμαν θεωρούνταν στην Ευρώπη παιδί θαύμα, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στο πιάνο. Εξελίχθηκε όχι μόνο στη μεγαλύτερη πιανίστρια της Γερμανίας αλλά και ολόκληρης της εποχής της. Ωστόσο, μετά την πρώτη τρυφερή περίοδο του γάμου τους, ο Σούμαν συνθέτει ακατάπαυστα, αφήνοντας την Κλάρα στην απομόνωση και τη σιωπή.

Η Κλάρα επιθυμώντας να ξαναπαίξει μπροστά σε κοινό, αρχίζει πάλι τις περιοδείες της. Γνωρίζει τεράστια επιτυχία ερμηνεύοντας τα έργα του Σούμαν.

Η καταξίωση της Κλάρα προκαλεί τη ζήλεια του Σούμαν, του οποίου ο ψυχισμός αρχίζει να κλονίζεται. Παρουσιάζει ιλίγγους, τρόμο, ακουστικές παραισθήσεις, φοβίες, αϋπνίες. Παρόλο που αφιερώνεται στη σύνθεση και γράφει αριστουργήματα, η ψυχική του υγεία επιδεινώνεται διαρκώς με αποκορύφωμα τον Φεβρουάριο του 1854 όταν διατείνεται πως τα πνεύματα τού υπαγορεύουν τη μουσική και επιχειρεί να αυτοκτονήσει πέφτοντας στον παγωμένο Ρήνο. Μετά από αυτό το περιστατικό, μεταφέρεται στο ψυχιατρείο του Έντενιχ, λίγο έξω από τη Βόννη.

Η Κλάρα τον στηρίζει σε όλες του τις κρίσεις, ωστόσο οι επιστήμονες της εποχής, μη μπορώντας να παρακολουθήσουν την περιπλοκότητα της περίπτωσης Σούμαν, σηκώνουν τα χέρια ψηλά.

Λίγα λόγια για την παράσταση

Η περίοδος του Ρομαντισμού στην τέχνη άφησε τις γυναίκες στο περιθώριο όπου ήδη βρίσκονταν, παρέχοντάς τους ελλιπή μόρφωση και τη δυνατότητα να γίνουν μόνο γκουβερνάντες, οικιακές βοηθοί και, στις πιο ευτυχείς περιπτώσεις, δασκάλες. Η γυναίκα-δημιουργός είναι ένα είδος σπάνιο, με τις εξαιρέσεις να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Η Κλάρα Σούμαν υπήρξε ένα παιδί-θαύμα που εξελίχθηκε σε αστέρι της πιανιστικής τέχνης˙ μια λαμπρή εξαίρεση με την τύχη να ζήσει τη φήμη της. Ωστόσο, το πεπρωμένο της, όπως και το όνομά της, συνδέθηκε σαρωτικά με τον αδύναμο ως πιανίστα αλλά μεγαλοφυή ως συνθέτη, Ρόμπερτ Σούμαν.

Πώς βιώνει μια εξαιρετική γυναίκα των μέσων του 19ου αιώνα την καθημερινότητά της με έναν ομότεχνο δημιουργό, ο οποίος την φθονεί ενώ παράλληλα τη λατρεύει; Μπορεί η μητρότητα να αφήσει περιθώριο στην καλλιτεχνική δημιουργία όταν μια γυναίκα μεγαλώνει οκτώ παιδιά; Με τι ψυχικό σθένος αντιμετωπίζει κανείς την κατάρρευση του συντρόφου του; Πώς ξεκουρδίζεται η μηχανή μιας ιδιοφυίας; Μπορεί μια μαριονέτα να ξεπεράσει τον δημιουργό της; Ποιος κινεί τα νήματα της ανθρώπινης δημιουργικότητας;

Αντλώντας έμπνευση από τα παραπάνω ερωτήματα, η παράσταση Κλάρα Σούμαν, τα χαρισματικά πρόσωπα μιας υπερμαριονέτας, επιχειρεί να δώσει υπόσταση στη φράση της Κλάρα: «Η μουσική δίνει ήχο σε αυτά που θα ήταν καλύτερα να μείνουν στην σιωπή», όσο και να την υπερβεί. Αρωγοί αυτής της απόπειρας είναι από τη μια οι μελωδίες και τα τραγούδια του Σούμαν, όπως ερμηνεύονται ζωντανά από την πιανίστρια Βικτωρία Κιαζίμη και τον βαρύτονο Νικόλα Καραγκιαούρη, και από την άλλη τα σύγχρονα, πρωτότυπα κείμενα της Μαρίας Γιαγιάννου (το έργο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι) εμπνεόμενα από τους δύο παράλληλους βίους και τα ιστορικά γεγονότα που αποκαλύπτουν τη βάσανο, τις δυσκολίες, τα εμπόδια αλλά και την λύτρωση που γέννησε τόσο ανυπέρβλητες ρομαντικές συνθέσεις.

Μια μετα-ρομαντική παράσταση όπου μέσα από ένα κρεσέντο έρωτα, ζήλιας, απογοήτευσης και ελπίδας, αποκαλύπτεται η ανάγκη για σύνδεση ως μια από τις πιο προκλητικές, πολύπλοκες, δυναμικές και απελευθερωτικές εμπειρίες της ζωής.

~.~

Η ιστορία της Κλάρα Σούμαν ενέπνευσε δύο κινηματογραφικές ταινίες: το Song of love (1947) ,του Clarence Brown με την Katharine Hepburn στον ρόλο της Κλάρα και τον Paul Henreid σε αυτόν του Σούμαν, και το Geliebte Clara (2008) που σκηνοθέτησε η απόγονος του αδερφού του Johannes Brams, η Selma Sanders-Brahms με την Martina Gedeck και τον Pascal Greggοry να ζωντανεύουν την Κλάρα και τον Ρόμπερτ Σούμαν.

~.~

Ταυτότητα της παράστασης

Συγγραφέας: Μαρία Γιαγιάννου
Σύλληψη | Σκηνοθεσία | Δραματουργία: Μιλτιάδης Φιορέντζης
Συνεργάτης Δραματουργίας | Διαμόρφωση πρόβας: Μαρία Όλγα Αθηναίου
Σκηνογραφία | Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Γλυπτική: Περικλής Πραβήτας
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Ηχητικός σχεδιασμός: Νίκος Παλαμάρης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αριάννα Χατζηγαλανού
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Άρης Ασπρούλης
Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου
Promo teaser: Χρυσάνθη Μπαδέκα

Ερμηνεύουν:
Πιανίστρια: Βικτωρία Κιαζίμη
Βαρύτονος: Νικόλας Καραγκιαούρης
Ηθοποιοί: Μαρία Όλγα Αθηναίου, Μιλτιάδης Φιορέντζης

Ο Μιλτιάδης Φιορέντζης είναι αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν. Συνέχισε τις σπουδές του στο School of Physical Theatre του Λονδίνου.
Συνεργάστηκε με το Θέατρο Άττις και τον Θεόδωρο Τερζόπουλο στις παραστάσεις Αίας, Πέρσες και Τελευταία μάσκα, συμμετέχοντας σε φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων, με τον Michel Van der Aa (Το Βιβλίο της Ανησυχίας | Στέγη Ιδρύματος Ωνάση), τον Konstantin Bogomolov (Δαιμονισμένοι | Στέγη Ιδρύματος Ωνάση), την Ιόλη Ανδρεάδη ( Young Lear | Φεστιβάλ Αθηνών και Οικογένεια Τσέντσι | ΙΜΚ), την Δάφνη Ρόκου (Chatterton | Θέατρο της Οδού Κυκλάδων), τον Κωνσταντίνο Ντέλλα (Insomnia Greca | Δημοτικό Θέατρο Πειραιά), την Σύλβια Λιούλιου (Ο Λάμπρος | Φεστιβάλ Αθηνών και Ο Πελεκάνος | Bios), τον Αλέξη Ρίγλη (Το φιλί της Γυναίκας Αράχνης, Χαίρετε και αντίο | Θέατρο 104) και την Αθανασία Καραγιαννοπούλου (Ο ύμνος στους Θεούς ας πάει | Θέατρο Τέχνης και Απόπειρες | Θέατρο Ιλίσια).
Ιδρυτικό μέλος της ομάδας Σημείο Μηδέν, ερμήνευσε, σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου, τους πρωταγωνιστικούς ρόλους των έργων: Βόυτσεκ, Η Μεταμόρφωση, Οι Δίκαιοι, Όπως σας αρέσει, Στη Σωφρονιστική Αποικία.