ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΑΤΡΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Οι Φοίνισσες, διδάχτηκαν στα εν άστει Διονύσια μεταξύ του 411 και 408 π.Χ.. Στην ίδια τριλογία ανήκουν και οι τραγωδίες Υψιπύλη και Αντιόπη. Ο Ευριπίδης μια πεντηκονταετία περίπου μετά τον Αισχύλο και τους Επτά επί Θήβας, δραματοποιεί το μύθο του θηβαϊκού κύκλου που αναφέρεται στα τραγικά συμβάντα του οίκου των Λαβδακιδών και της έριδας για την εξουσία των Θηβών, για να συνθέσει ένα πολυπρόσωπο οικογενειακό και πολιτικό δράμα και να στρέψει το ενδιαφέρον σε αξίες όπως η δικαιοσύνη, η ισότητα και η ισοτιμία.

Ο συμμαχικός στρατός των Αργείων με επικεφαλής τον εξόριστο Πολυνείκη έχει παραταχθεί έξω από τις πύλες της Θήβας. Στο εσωτερικό, η Ιοκάστη, σε μια απέλπιδα προσπάθεια αποτροπής του κακού, καλεί τους δύο γιους της να λύσουν τη διαφορά με ειρηνικό τρόπο.

Μετά το χρησμό του μάντη Τειρεσία που αποκαλύπτει την θεϊκή βουλή που επιβάλλει την θυσία νεαρού βασιλικού γόνου για την επιτυχή έκβαση της μάχης για τους υπερασπιστές της Θήβας, ο ευσεβής Μενοικέας, γιος του Κρέοντα, πείθεται να θυσιαστεί για το καλό της πόλης.

Στο πεδίο της μάχης οι Θηβαίοι παίρνουν το προβάδισμα. Ετεοκλής και Πολυνείκης αποφασίζουν ο νικητής και κάτοχος του θρόνου να κριθεί από τη μεταξύ τους μονομαχία. Η κατάρα του Οιδίποδα για την αδελφοκτόνο μοίρα των γιών του επαληθεύεται. Τα δύο αδέλφια σκοτώνονται ο ένας από το χέρι του άλλου. Το θέαμα των νεκρών γιών της ωθεί την Ιοκάστη στην αυτοκτονία.

Ο Κρέοντας αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της Θήβας και ο Οιδίποδας παίρνει το δρόμο της εξορίας.

Οι Φοίνισσες κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα παρουσιάζουν σταθερή παρουσία στο ρεπερτόριο του Εθνικού θεάτρου. Η τελευταία παρουσίαση των Φοινισσών στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου από το Εθνικό Θέατρο έγινε το 1988 και είχε προηγηθεί η παρουσίασή τους το 1960, 1965, 1978 (όλες σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή).

Μετάφραση Νικηφόρος Παπανδρέου
Σκηνοθεσία - Δραματουργική προσαρμογή Γιάννης Μόσχος
Σκηνικά Τίνα Τζόκα
Κοστούμια Ιωάννα Τσάμη
Μουσική Θοδωρής Οικονόμου
Χορογραφία Αμάλια Μπένετ
Συνεργάτις χορογράφου Αντιγόνη Γύρα
Βίντεο Design Αποστόλης Κουτσιανικούλης
Φωτισμοί Λευτέρης Παυλόπουλος
Επιστημονική σύμβουλος Ελένη Παπάζογλου
Μουσική διδασκαλία Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη Εύη Νάκου
Β' Βοηθός σκηνοθέτη Έλενα Αντωνοπούλου
Δραματολόγος παράστασης Βιβή Σπαθούλα

Παίζουν (αλφαβητικά) Γιώργος Γλάστρας (Αγγελιοφόρος), Μαρία Κατσιαδάκη (Ιοκάστη), Σεσίλ Μικρούτσικου (Σφίγγα), Λουκία Μιχαλοπούλου (Αντιγόνη), Κώστας Μπερικόπουλος (Παιδαγωγός), Αλέξανδρος Μυλωνάς (Τειρεσίας), Βασίλης Ντάρμας (Μενοικέας), Αργύρης Ξάφης (Ετεοκλής), Δημήτρης Παπανικολάου (Οιδίπους), Θάνος Τοκάκης (Πολυνείκης), Χρήστος Χατζηπαναγιώτης (Κρέων)

Χορός Νεφέλη Μαϊστράλη, Ζωή Μυλωνά, Ελπίδα Νικολάου, Σταύρια Νικολάου, Κατερίνα Παπανδρέου, Κατερίνα Πατσιάνη, Ελίνα Ρίζου, Μαριάμ Ρουχάτζε, Θάλεια Σταματέλου, Στυλιανή Ψαρουδάκη

Ο Λουκής Λάρας του Έλληνα λόγιου Δημητρίου Βικέλα, με τον Μανώλη Μαυροματάκη για πρώτη φορά στη σκηνή.

Μια εναλλακτική πρόταση για τον εορτασμό της Επετείου της Επανάστασης του 1821 από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σε σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού διευθυντή του θεάτρου Λευτέρη Γιοβανίδη

Η παράσταση κάνοντας «πρωταγωνιστή» έναν άλλοτε «κομπάρσο της ζωής» επιχειρεί να αναδείξει την ιστορικότητα και τη συγκίνηση της καθημερινής ζωής. Η ανεκτίμητη αξία του προσωπικού ημερολογίου πλάι στο βιβλίο της Ιστορίας: αυτός είναι ο Λουκής Λάρας,

Η διαχρονικότητα του αντί- ήρωα είναι αυτή που καθιστά το έργο πιο επίκαιρο από ποτέ. Τι έχει να μοιραστεί ο «μέσος άνθρωπος» της Επανάστασης; Ένας άνδρας καθημερινός, απλός, σαν τους περισσότερους από εμάς: ταυτόχρονα δειλός και θαρραλέος, δυνατός και ασθενικός, μεγαλόψυχος και εγωιστής, φοβισμένος και επιζών, φιλόδοξος και άδοξος...

Πρόκειται για μια προσωπική εξομολόγηση, που μας αποκαλύπτει τις λιγότερο ένδοξες και λαμπερές πτυχές της περιόδου του 1821, συστήνοντας μας τα πρόσωπα που η Ιστορία παραμερίζει: τους αντί-ήρωες. Αυτούς που μετά τον αγώνα ηρωικά αναλαμβάνουν να συνεχίσουν τη «ζωή».

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Λευτέρης Γιοβανίδης.
Θεατρική προσαρμογή: Λευτέρης Γιοβανίδης - Μανώλης Μαυροματάκης.
Σκηνικά - κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου.

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου.
Επιμέλεια κίνησης: Αντιγόνη Γύρα.
Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος.

Βοηθός σκηνοθέτη: Βασιλική Σουρή.

Το έργο της Έλλης Παπαγεωργακοπούλου ολοκλήρωσε η Όλγα Μπρούμα.

Στο ρόλο του Λουκή Λάρα ο Μανώλης Μαυροματάκης.

Στις ΒΑΚΧΕΣ, ο Θεός Διόνυσος είναι ο πρωταγωνιστής. Ο γνωστός αγαθός Θεός του κρασιού, της μέθης και του Θεάτρου, «ενδύεται» το αρχέγονο, και αινιγματικό του πρόσωπο, που είναι εξαιρετικά σύνθετο και σκοτεινό.
Διόνυσος σημαίνει δύο φορές γεννημένος. Είναι γιος του Δία και της Σεμέλης. Ο μύθος λέει, πως ενώ τον γεννούσε πρόωρα η μάννα του, ο Δίας τον διέσωσε φτιάχνοντας στο μηρό του μια δεύτερη μήτρα και τον έστειλε να δει το φως στη μακρινή Ασία. Οι ΒΑΚΧΕΣ γράφτηκαν το 406-405 π.Χ. ενώ ο Ευριπίδης βρισκόταν αυτοεξόριστος στο παλάτι του Αρχέλαου στη Μακεδονία.
Η υπόθεση. Ο Διόνυσος καταφθάνει στη Θήβα, την πατρίδα της μητέρας του, έχοντας μαζί του τις πιστές του ακολούθους, για να επιβάλει τη δική του Θρησκεία και να τιμωρήσει όλους όσοι είναι εμπόδιο στο δρόμο του , τολμώντας να τον αμφισβητήσουν. Διαβρώνει ακόμα και την ιερή σχέση μάννας-γιού , εμφυσώντας τη θεϊκή του Μανία στις γυναίκες της Θήβας. Με την βίαιη επιβολή της νέας θρησκείας, επιφέρεται η ισοπέδωση του Βασιλικού Οίκου της πόλης των Θηβών . Οι εναπομείναντες ήρωες της τραγωδίας αναγκάζονται να πάρουν το δρόμο της εξορίας.

Ύβρις-Τιμωρία-Κάθαρση. Ο Ευριπίδης συνθέτει τις ΒΑΚΧΕΣ, μία εμφανώς τελετουργική μιμητική διαδικασία, όπου χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα της Θεατρικής πράξης: μεταμόρφωση, παρενδυσία, δραματική ειρωνεία, ελευθεριότητα, ακραίες συμπεριφορές, αφήγηση, αθέατες εγκληματικές πράξεις κ.α. Μέσα από μια ποικιλία ρυθμών, ήχων , συγκρούσεων και γεγονότων εκτός σκηνής, βιώνουμε την ένθεη τρέλα που έχει καταλάβει τις γυναίκες της Θήβας , τον σπαραγμό ζώων και ανθρώπων και τη διαταραχή της φύσης που συναινεί στην αγριότητα των πράξεων των κοινών θνητών. Τα πρόσωπα γίνονται αγέλη που θα κατασπαράξει τα ίδια της τα παιδιά, όταν διαταραχθεί η ισορροπία της κυρίαρχης Θεάς Φύσης, από την αλόγιστη συμπεριφορά των ανθρώπων.
Ο ισχυρός εκρηκτικός μηχανισμός του Δραματουργού, καταφέρνει να αποδώσει την Τιμωρία και στη συνέχεια να γεννήσει την Κάθαρση.

Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Σκηνοθεσία: Νικαίτη Κοντούρη
Δραματουργία: Μάνος Λαμπράκης, Νικαίτη Κοντούρη
Σκηνικά - Κοστούμια: Λουκία Μινέτου
Μουσική σύνθεση & διδασκαλία: Θραξ-Punks
Χορογραφία: Ανδρονίκη Μαραθάκη
Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος
Α' βοηθός σκηνοθέτιδας: Θάλεια Γρίβα
Β' βοηθός σκηνοθέτιδας: Ελένη Μολέσκη
Βοηθός σκηνογράφου - ενδυματολόγου: Κατερίνα Κανελλοπούλου
Σύμβουλος δραματολόγος: Νίκος Μαθιουδάκης
Επιστημονική σύμβουλος: Κατερίνα Διακουμοπούλου
Επικοινωνία: Ειρήνη Λαγουρού
Διεύθυνση παραγωγής: Σταμάτης Μουμουλίδης
Παίζουν: Άκης Σακελλαρίου (Διόνυσος), Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος (Πενθέας), Κωνσταντίνα Τάκαλου (Αγαύη), Ιωάννα Παππά (Τειρεσίας), Δημήτρης Πετρόπουλος (Κάδμος), Κωνσταντίνος Ασπιώτης (Αγγελιοφόρος)
Χορός Βακχών Θάλεια Γρίβα, Ελένη Μολέσκη, Σμαράγδα Κάκκινου, Ελένη Στεργίου, Φραγκίσκη Μουστάκη, Ιουλία Γεωργίου, Σοφία Κουλέρα, Ιωάννα Τζίκα

Μια μουσική παράσταση έκπληξη, που θα συνδυάσει τον ιστορικό στοχασμό, με την προοπτική και το κοίταγμα στο μέλλον. Πώς ξεκίνησε το νέο Ελληνικό Κράτος; Πώς φθάσαμε μέχρι εδώ;

Τι ονειρευόμαστε για το μέλλον; Μέσα σε έναν, ιδιαίτερης ματιάς, εικαστικό χώρο, πέντε ηθοποιοί και ένας σκηνοθέτης έχοντας στα χέρια τους ένα μεγάλου όγκου ιστορικό υλικό δημιουργούν μια παράσταση για έναν μεγάλο έρωτα, μια μεγάλη θυσία και μια μεγάλη προ- δοσία.

Βιέννη, Αγία Πετρούπολη, Οδησσός, Ναύπλιο, κάποιες από τις πόλεις που μας ταξιδεύει η παράσταση. Καποδίστριας, Ρωξάντρα Στούρτζα, Τσάρος Αλέξανδρος, Μέτερνιχ, Κολοκοτρώνης, Μιαούλης, μερικά από τα πρόσωπα που εμπλέκονται στον αφηγηματικό ιστό της.

Επιλογή Κειμένων, Θεατρική προσαρμογή: Γιάννης Μαργαρίτης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μαργαρίτης
Μουσική σύνθεση: Δημήτρης Οικονομάκης
Σκηνικό - Κοστούμια: Δημήτρης Κακριδάς
Βίντεο: Γιάννης Ντουσιόπουλος

Παίζουν:
Νίκος Ορφανός
Χρυσάνθη Δούζη
Δημήτρης Καλαντζής
Γιώργος Τσαπόγας
Άρης Τσαμπαλίκας
Γιάννης Μαργαρίτης