Γιώργος Μουλουδάκης, Studio 19st
«Σκοτεινή Πλευρά της Μνήμης / η Προκυμαία (γραφή Β')»

Γιώργος Μουλουδάκης - Studio 19st

Σκοτεινή Πλευρά της Μνήμης
/ η Προκυμαία (γραφή Β')

συναντήσεις δωματίου

 08 & 09 Φεβρουαρίου 2025 
στο Athenaeum Conservatoire

Συναυλία πολυμέσων για το τραύμα της Μικρασιατικής καταστροφής
και την διττή υπόσταση της ρίζας μας

[Μορφή δωματίου της ομώνυμης παράστασης που, σε παραγωγή του "Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός", παρουσιάστηκε στο Αρχαιολογικό μουσείο Χαλκίδας Αρέθουσα,
τον Σεπτέμβριο του 2022]

Ηχητικά και οπτικά θραύσματα ιστορικού χρόνου υφαίνουν το έδαφος που πάνω του η απώλεια γιορτάζει και γιατρεύεται. Η μνήμη της ζωής πριν την καταστροφή βλασταίνει στο σώμα της νέας πατρίδας, αποκαλύπτοντας μια Μικρασία πιο πραγματική απ' την πραγματική. Το πλήθος των ξεριζωμένων μεταμορφώνεται σε σύμβολο διεθνικό, ανέστιοι που διαπλέουν ένα ίδιο μέσα στους αιώνες πέλαγος. Η μουσική μιλά για την φανταστική Πατρίδα προς την οποία οι πρόσφυγες αδιαλείπτως πορεύονται.

Η παράσταση χρησιμοποιεί:

1. Ποιητικό και πεζό λόγο
2. Εικόνες-σύμβολα διαμορφωμένα σε προβολές.
3. Ηχητικό περιβάλλον δομημένο απ' το πλούσιο εκτόπισμα των αυθεντικών μαρτυριών.
4. Ζωντανή μουσική που μέσα της, λυτρωτικά, βιώνεται το τραύμα.

Η μουσική γράφτηκε για το εξομολογητικό όργανο της κιθάρας από ανθρώπους που έζησαν στον συγκεκριμένο ιστορικό χρόνο και που δυνητικά επέβαιναν στα συμμαχικά πλοία που έβλεπαν τη Σμύρνη να καίγεται, αγκυροβολημένα και ασφαλή μέσα στον κόλπο της. Φέρει τον χρόνο πριν απ' την καταστροφή, μουσική κοσμοπολίτισσα που θα ακουγόταν στα σαλόνια των αστών πριν απ' τη μοιραία ώρα.

[Διαμορφωμένα ηχητικά τοπία συνομιλούν με το σώμα των μαρτυριών, τροφοδοτώντας μια αέναη Οδύσσεια που ποτέ δεν αγκυροβολεί στην Ιθάκη της, ακόμα κι όταν οι πρόσφυγες αποβιβάζονται στην πατρίδα. Απ'την απέναντι πλευρά ο Καβάφης, εγκατεστημένος στον άλλο πόλο του Ελληνισμού, μιλά για τη δική του Ιθάκη. Τη στιγμή της καταστροφής, το 1922, έχει τον βαθμό του υποτμηματάρχη στο Γραφείο Αρδεύσεων της Αλεξάνδρειας. Λίγο πριν, το 1911, ο Παπαδιαμάντης φεύγει στην Σκιάθο, τον δικό του υπέργειο ποθητό τόπο, την ώρα που ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ ζωγραφίζει αρχοντικά του Πηλίου για ένα κομμάτι ψωμί, λίγο πριν αναχωρήσει κι αυτός, το 1927, για την Μυτιλήνη της δικής του συνοριογραμμής. Το ποια εξίσωση συνδέει αυτούς τους τόπους και αυτά τα πρόσωπα, είναι ένα ερώτημα που ηχεί πίσω απ' το σώμα της παράστασης.]

Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές
Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ

Ο λόγος στηρίζει υπαινικτικά τα αναδυόμενα αίτια της καταστροφής, ως αλήθειες που ένα έθνος δεν δικαιούται να παραβλέπει. Εικόνες ήδη εγκατεστημένες στη συλλογική μνήμη καθηλώνονται στη διαχρονία. Θραύσματα απ' το σώμα των τεθνεώτων μιλούν απ' τον ακινητοποιημένο χρόνο της γιορτής και του θανάτου τους με τη σοφία του οριστικά απόντος. Φιλόξενα ηχητικά τοπία ενσωματώνουν τις αυθεντικές μαρτυρίες, έναν τοίχο των δακρύων, υφαίνοντας τη γιορτή που μέσα της ο χρόνος θεραπεύεται.

Γιώργος Μουλουδάκης: Σχεδιασμός, σενάριο, συρραφή μαρτυριών, πρωτότυπα κείμενα, σύνθεση πρωτότυπης μουσικής, επιλογή έργων του ρεπερτορίου της κιθάρας και ζωντανή εκτέλεση, σύστημα ζωντανής διαμόρφωσης ηχητικών τόπων.

Βασίλης Κουντούρης (studio 19st): Δημιουργία παράλληλων βίντεο, σύστημα ζωντανής διαμόρφωσης ήχου και εικόνας, ηχητικός σχεδιασμός, υπεύθυνος προετοιμασμένων και ζωντανών προβολών.

Κώστας Μπώκος (studio 19st): Ηχητικός σχεδιασμός, προετοιμασμένες και ζωντανές διαμορφώσεις ηχητικού σεναρίου, τετραφωνική εγκατάσταση, υπεύθυνος ήχου παράστασης.

Studio 19st
sound editing / video editing / σύστημα surround /video installation

Οι ευγενείς φιλοξενούμενοι:

Ηράκλειτος

Κ.Π. Καβάφης

T.S. Eliot

J.S. Bach

A. Barrios-Mangore

F. Tarrega

M.M. Ponce

Γ. Σεφέρης

Ο. Ελύτης

ιστορικοί

ανώνυμοι και επώνυμοι πρόσφυγες

γνωστοί και νεόκοποι μύθοι