Η αδερφή μου
του Σταύρου Ζουμπουλάκη
Σκηνοθεσία Περικλής Μουστάκης
Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου
Φιλελλήνων 27- Σύνταγμα
19, 20, 27, 28 Δεκεμβρίου 2019
3, 4, 9, 10, 16, 17, 23, 24, 30, 31 Ιανουαρίου 2020
6, 7, 11, 14 & 15 Φεβρουαρίου 2020
Ώρα έναρξης
21:00
«Όποιος έχει αγόγγυστα σκατοσκουπίσει άρρωστο είναι μείζων όλων των τιτάνων της θεολογίας. Γνώρισα στη ζωή μου σπουδαίους ανθρώπους, συγγραφείς, φιλοσόφους, επιστήμονες, ορισμένοι - οι λιγότεροι - μου έγιναν συμπαθείς, περνάω καλά στη συντροφιά τους. Ξέρω να αξιολογώ τα έργα τους και να τα τιμώ όταν αξίζουν, η ηθική όμως εκτίμησή μου πηγαίνει μόνο, αποκλειστικά και μόνο, σε όσους στάθηκαν δίπλα σε βαριά και ανίατα άρρωστους και τους φρόντισαν δίχως κανένα γογγυσμό, με αγάπη και αφοσίωση».
Ο
Περικλής Μουστάκης σκηνοθετεί το βιωματικό αφήγημα του
Σταύρου Ζουμπουλάκη «Η αδερφή μου», από τις 19 Δεκεμβρίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, στον ατμοσφαιρικό χώρο της Α
γγλικανικής Εκκλησίας του Αγίου Παύλου, στο Σύνταγμα. Ερμηνεύουν η
Δώρα Στυλιανέση και ο
Άλκης Ζούπας.
Μέσα από την επιληψία της αδερφής του, που σφράγισε τη ζωή της και, με έναν άλλο τρόπο, και τη δική του, ο Σταύρος Ζουμπουλάκης, θέλησε να μας μιλήσει για την αρρώστια, τον πόνο, τη χαρά, την πίστη και πάνω από όλα για την καλοσύνη και την αγάπη. Ένα κείμενο τελικά παρηγορητικό.
Ο συγγραφέας, μάς χαρίζει ένα άκρως εξομολογητικό και βαθιά
προσωπικό αφήγημα, το οποίο μέσα από συνομιλίες με την Βέιλ, τον Λεβινάς
και τον Καμύ, φτάνει σε μας ως ένα μείζον θεολογικό σχόλιο, μια
υπαρξιακή και ταυτόχρονα οικουμενική διερώτηση πάνω στο ζήτημα της
αγάπης, της πίστης, αλλά και της αρρώστιας.
Η αφοπλιστική,
εξομολογητική απλότητα της αφήγησης του Ζουμπουλάκη, τρυπάει σαν βέλος
το κέντρο της καρδιάς και προκαλεί εσωτερικό ρίγος, οδηγώντας τελικά στη
λύτρωση.
Συντελεστές:Σκηνοθεσία: Περικλής Μουστάκης
Επιμέλεια σκηνικού χώρου-κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Μουσική επιμέλεια: Φραγκίσκη Μουστάκη
Βοηθοί σκηνοθέτη: Φραγκίσκη Μουστάκη - Δημήτρης Σιγανός
Φωτογραφίες: Σοφία Μανώλη
Παίζουν: Δώρα Στυλιανέση &
Άλκης Ζούπας
Η αδερφή μου, η αρρώστια της και η σχέση μου μαζί της καθόρισαν τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, που κρίνω, ιεραρχώ, αξιολογώ. Ο Καμύ μας είπε ότι το κυριότερο, το μόνο, φιλοσοφικό ζήτημα είναι το ζήτημα της αυτοκτονίας, γιατί θέτει το ερώτημα της αξίας ή της απαξίας της ζωής. Η ιστορία της αδερφής μου με οδήγησε από τα εφηβικά μου χρόνια να θεωρώ ότι το κύριο φιλοσοφικό ερώτημα είναι η αρρώστια. Η αρρώστια θέτει, με τον οξύτερο τρόπο, το ζήτημα του νοήματος της ζωής, του Θεού, της σχέσης με τους άλλους, της ευδαιμονίας, της χαράς. Δεν πιστεύω διόλου σε όλη αυτή τη μεταφυσική του πόνου ούτε στην εξαγνιστική λειτουργία του, πιστεύω μόνο ότι όποιος δεν έχει πονέσει θα γίνει μοιραία ένας ρηχός και λίγο ως πολύ ανόητος άνθρωπος. Αλλά πάλι όποιος δεν έχει γευτεί τη χαρά είναι ένας άρρωστος άνθρωπος, που μπορεί εύκολα να γίνει φθονερός, χαιρέκακος και μνησίκακος. Αυτά τα εγκώμια του πόνου τα κάνουν άνθρωποι που μάλλον δεν έχουν πονέσει όσο λένε. Η αρρώστια, η δική σου και των άλλων, σε οδηγεί να εκτιμάς την αξία των πιο κοινών και καθημερινών πραγμάτων της ζωής και ταυτόχρονα να σχετικοποιείς, χωρίς να μηδενίζεις, τη σημασία άλλων, που θεωρούνται σημαντικά. | Σταύρος Ζουμπουλάκης
Το βιβλίο 'Η αδερφή μου' κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις 'Πόλις'.
