Χορηγός Μπαλέτου ΕΛΣ
Υποστηρικτής
Μετά την τεράστια επιτυχία που σημείωσε την περσινή σεζόν με δέκα sold out παραστάσεις και μετά τις τρεις sold out παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, η Λίμνη των κύκνων από το Μπαλέτο της ΕΛΣ σε χορογραφία Κωνσταντίνου Ρήγου επιστρέφει για έξι παραστάσεις τον Δεκέμβριο στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Η Λίμνη των κύκνων του Τσαϊκόφσκι διαχρονικά συναρπάζει και συγκινεί το κοινό, ενώ την ίδια στιγμή αποτελεί πρόκληση στην καριέρα των χορευτών αφού οι δεξιοτεχνικές ικανότητες και ο λυρισμός που απαιτούνται για την ολοκληρωμένη ερμηνεία του έργου υπερβαίνουν σχεδόν τα ανθρώπινα όρια. Παράλληλα, πρόκειται και για ένα μουσικό έργο μεγάλων ερμηνευτικών απαιτήσεων.
H παραγωγή της Λίμνης των κύκνων από το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, αντιπαραθέτει εκτενή κομμάτια της πρωτότυπης χορογραφίας του μπαλέτου των Πετιπά / Ιβάνοφ με μια νέα χορογραφική ματιά, επιχειρώντας να θέσει ερωτήματα, αλλά και να αναζητήσει απαντήσεις για το πώς μπορούν να «ξαναδιαβαστούν» σήμερα τα μεγάλα έργα του ρεπερτορίου του κλασικού χορού.
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος ανασύρει ορισμένους από τους φόβους και τις έμμονες εικόνες της εποχής μας για να καταδυθεί στη δική του λίμνη. Ένα τοπίο σε μια εποχή μετά την καταστροφή. Ένα ερημωμένο βενζινάδικο για να θυμίζει έναν κόσμο που ξέμεινε από καύσιμα. Μια λίμνη όπου το φυσικό και το υπερφυσικό συνυπάρχουν κι εναλλάσσονται. Και κυρίως ο Πρίγκιπας Ζήγκφρηντ -ένας ρομαντικός ήρωας που αναμετράται διαρκώς με το απόλυτο- το μεταμορφωτικό βλέμμα του οποίου καθορίζει τη μορφή των γύρω του.
Το βλέμμα του Ζήγκφρηντ είναι άλλωστε ο κύριος φορέας της αφήγησης. Δικές του φαντασιακές προβολές είναι ο λευκός και ο μαύρος κύκνος, τους οποίους καλείται να κυνηγήσει και να σκοτώσει: καθώς δεν είναι παρά κομμάτια του εαυτού του, το βέλος του τόξου του θα βρει τελικά και τον ίδιο.
Ο διευθυντής του Μπαλέτου της ΕΛΣ επιχειρεί μια μεταμοντέρνα ανάγνωση και μετατρέπει το κλασικό μπαλέτο σε κάτι που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε μετα-κλασικό, αφού συνδιαλέγεται και επαναπλαισιώνει το πρωτότυπο, δημιουργώντας ένα νέο έργο.
Η πρωτότυπη χορογραφία των Πετιπά / Ιβάνοφ κυριαρχεί στη σκηνή της λίμνης, σαν μια τελετουργία που επαναλαμβάνεται στο άχρονο αυτό περιβάλλον. Δημιουργώντας ένα χορογραφικό παλίμψηστο, οι χορευτές εναλλάσσουν το κλασικό στιλ με πολλά άλλα χορογραφικά στιλ, από το νεοκλασικό έως το σύγχρονο, ακόμη και κάποια στοιχεία από τις κουλτούρες του δρόμου.
O Κωνσταντίνος Ρήγος σημειώνει: «Στη Λίμνη των κύκνων παρουσιάζω μια εκδοχή που φλερτάρει με τη γοητεία του κλασικού χορού με έναν σύγχρονο τρόπο νεοκλασικού ενδιαφέροντος. Μια εκδοχή προσαρμοσμένη στην τεχνική που διαθέτει το Μπαλέτο της ΕΛΣ. Πιστεύω ότι όλες οι κλασικές χορογραφίες με την ανάλογη ερμηνεία μπορούν να μοιάζουν σύγχρονες. Έχω κρατήσει κάποια κομμάτια της κλασικής χορογραφίας των Ιβάνοφ και Πετιπά σχεδόν αυτούσια, μιας και τόσα χρόνια μετά τη δημιουργία τους μου φαίνονται σχεδόν σημερινά. Ο κλασικός χορός χρειάζεται υψηλή τεχνική και εκφραστικότητα. Παράλληλα, αν ξεπεράσεις το κομμάτι της παντομίμας που υπάρχει στα έργα αυτά, το κλασικό μπαλέτο έχει εξελιχθεί ως τεχνική και τέχνη. Οι ήρωες κρατάνε τα χαρακτηριστικά της κλασικής εκδοχής, μόνον που οι ρόλοι παρουσιάζονται ως προβολές του ίδιου του πρίγκιπα. Βλέπω τους ρόλους του λευκού και του μαύρου κύκνου ως τις δύο πλευρές του ίδιου προσώπου. Την αθωότητα και την ανάγκη για αυτοκαταστροφή που κρύβει μέσα του κάθε άνθρωπος. Την ανθρώπινη ύπαρξη την έλκει το καλό και το κακό. Αυτό το βρίσκω ιδιοφυές σε αυτό το έργο και είναι ένα από τα στοιχεία που θέλω να αναδείξω. Το πώς, δηλαδή, παρουσιάζονται οι δύο εκδοχές της ανθρώπινης ύπαρξης, η καλή και η κακή».
Την Ορχήστρα της ΕΛΣ θα διευθύνει ο βραβευμένος Έλληνας μαέστρος Δημήτρης Μποτίνης. Έχοντας μια πληθώρα βραβείων και διακρίσεων στο ενεργητικό του, ο Δημήτρης Μποτίνης θεωρείται δικαίως ένας ανερχόμενος αστέρας στον χώρο της ρωσικής μουσικής. Ξεκίνησε την πορεία του σε νεαρή ηλικία υπό την καθοδήγηση του πατέρα του και του Γιούρι Σιμόνοφ στην Ουγγαρία. Συνέχισε τις σπουδές του με τον Σιμόνοφ στο Κρατικό Ωδείο Ρίμσκι-Κόρσακοφ της Αγίας Πετρούπολης και αργότερα συνεργάστηκε μαζί του ως βοηθός μαέστρου στη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Μόσχας. Έχει διευθύνει μεγάλες ορχήστρες της Ρωσίας (Συμφωνική Ορχήστρα Σβετλάνοφ, Εθνική Φιλαρμονική Ορχήστρα της Ρωσίας, Συμφωνική Ορχήστρα Αγίας Πετρούπολης κ.ά.), ενώ διατηρεί συνεργασίες με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Πολωνικής Βαλτικής του Γκντανσκ και την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης. To 2018 διηύθυνε την περιοδεία της Ρωσικής Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων, καθώς και την πρώτη εμφάνισή της στην Tchaikovsky Concert Hall.
Στη Λίμνη των κύκνων συμμετέχει το σύνολο των χορευτών του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Ο Θοδωρής Ρέγκλης έχει κάνει πρωτότυπη μουσική σύνθεση. Σύμβουλος δραματουργίας είναι ο Αλέξανδρος Ευκλείδης. Συνεργάτιδα αρχιτέκτονας για τα σκηνικά είναι η Μαίρη Τσαγκάρη, ενώ τα κοστούμια υπογράφει ο Γιώργος Σεγρεδάκης.
Τους φωτισμούς επιμελείται ο Χρήστος Τζιόγκας και τα βίντεο ο Κωνσταντίνος Γαρίνης.
Η λίμνη των κύκνων με μια ματιά
Ο συνθέτης / O Ρώσος Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι (1840-1893) υπήρξε ένας από τους δημοφιλέστερους συνθέτες του 19ου αιώνα. Συνέθεσε με την ίδια επιτυχία συμφωνίες, κοντσέρτα, όπερες, μουσική δωματίου και μουσική για τα μπαλέτα Η λίμνη των κύκνων (1877), Η ωραία κοιμωμένη (1890), O καρυοθραύστης (1892). Μέχρι σήμερα τα μπαλέτα αυτά παραμένουν τα δημοφιλέστερα του ρεπερτορίου, χάρη στη συναισθηματική δύναμη και τη θεατρικότητα της μουσικής τους, στοιχεία που χάρισαν στη μουσική για μπαλέτο την υπόληψη αυτόνομου μουσικού έργου.
Τα ίδια στοιχεία, που διέπουν συνολικά το δημιουργικό έργο του Τσαϊκόφσκι, οδήγησαν επίσης αρκετούς χορογράφους να αξιοποιήσουν μουσική του συνθέτη δημιουργώντας νέα έργα. Έτσι, δεν είναι συμπτωματικό ότι το όνομα του Τσαϊκόφσκι έχει συνδεθεί με την τέχνη του χορού, ίσως περισσότερο από οποιουδήποτε άλλου συνάδελφού του.
Το έργο / Αρχικά σε τέσσερις πράξεις, η Λίμνη των κύκνων βασίστηκε σε χορογραφία του Γιούλιους Ράιζινγκερ, η οποία στηρίχτηκε σε σενάριο των Βλαντίμιρ Πέτροβιτς Μπεγκίτσεφ και Βασίλι Γκέλτσερ. Αυτό, πάλι, αντλεί στοιχεία από γερμανικά και ρωσικά παραμύθια. Η υπόθεση, όπως είναι στο πρωτότυπο, αφορά την πριγκίπισσα Οντέτ, την οποία μεταμόρφωσε σε κύκνο ο κακός μάγος Ρόθμπαρτ. Τα μάγια θα λυθούν εάν κάποιος της ορκιστεί αιώνια πίστη. Τον όρκο δίνει ο ερωτευμένος πρίγκιπας Ζήγκφρηντ. Όμως, στον χορό στο ανάκτορο του Ζήγκφρηντ, ο Ρόθμπαρτ εμφανίζεται με την κόρη του Οντίλ, την οποία έχει μεταμορφώσει ώστε να μοιάζει με την Οντέτ. Μη αντιλαμβανόμενος την πλάνη ο Ζήγκφρηντ δηλώνει πως σκοπεύει να τη νυμφευτεί. Όταν συνειδητοποιεί τι συνέβη, ο Ζήγκφρηντ επιστρέφει στη λίμνη, όπου η Οντέτ τον συγχωρεί. Όμως, εμφανίζεται ο Ρόθμπαρτ, ο οποίος απαιτεί να εκπληρώσει ο Ζήγκφρηντ την υπόσχεσή του προς την Οντίλ. Ο Ζήγκφρηντ προτιμά να πεθάνει μαζί με την Οντέτ. Τα μάγια λύνονται, ο Ρόθμπαρτ χάνει τη δύναμή του και πεθαίνει, ενώ το ερωτευμένο ζευγάρι ανεβαίνει ενωμένο στους ουρανούς.
Πρεμιέρες / Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε από τα Μπαλέτα του μοσχοβίτικου Θεάτρου Μπολσόι στις 4 Μαρτίου 1877. Οι Μαριύς Πετιπά και Λεφ Ιβάνοφ το αναβίωσαν για το Αυτοκρατορικό Μπαλέτο, το οποίο το παρουσίασε στις 27 Ιανουαρίου 1895 στο Θέατρο Μαριίνσκι της Αγ. Πετρούπολης. Για την παρουσίαση αυτή στη μουσική του Τσαϊκόφσκι επενέβη ο βασικός αρχιμουσικός και συνθέτης του Αυτοκρατορικού Μπαλέτου Ρικκάρντο Ντρίγκο. Σε αυτή την εκδοχή στηρίχθηκαν πολλές από τις επόμενες αναβιώσεις.
