ΘΕΑΤΡΟ ΕΛΕΡ
«Βρυκόλακες»
του Ερρίκου Ίψεν
Αθηναϊκή Σκηνή - Φωτόνιο Τέχνης και Πολιτισμού
Από 2 ΜΑΪΟΥ 2025
Ευθανασία, ένα πρόβλημα που επιζητεί άμεση λύση.
Έχει λεχθεί, και έχει γραφτεί αρκετές φορές, ότι τα έργα του Ερρίκου Ίψεν δεν έχουν πια να πουν κάτι στην εποχή μας, ότι ξεπεράστηκαν καί σαν έργα νοημάτων και προβληματισμού, αλλά καί σαν δομή γραφής -καλοφτιαγμένα έργα Γαλλικής μόδας. Μέγιστη παραπλάνηση. Ο Νορβηγός θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και ηθοποιός, θεωρήθηκε και θεωρείται ακόμα, ένας από τους πρωτοπόρους της θεατρικής ευρωπαϊκής δραματουργίας.
Ένα από τα κορυφαία του έργα είναι και οι «Βρυκόλακες».
Είναι σημαντικό να δοκιμάζονται και να ξαναδοκιμάζονται τέτοιου είδους θεατρικές γραφές σαν τους «Βρυκόλακες» στη σκηνή. Έργο με στέρεη δομή,-απαγορευμένο για αρκετές δεκαετίες «ένα από τα πιο βρωμερά πράγματα που γράφτηκαν ποτέ», το χαρακτήρισαν- παραμένει μια πολύτιμη θεατρική παρακαταθήκη. Πρωτοπόρο για την εποχή του, αλλά και για σήμερα, μιάς και η βασική πλατφόρμα που κινούνται, σκέφτονται και πράττουν οι πέντε ήρωές του, μιλά για τον μέγα αγώνα του ατόμου να κρατήσει ακέραιη την ατομική του συνείδηση απέναντι στην πίεση που του εξασκούν οι ανόητες κοινωνικές συμβάσεις, τα πατριαρχικά «πρέπει» και οι δογματικές θρησκοληψίες. Τα συνεχή διλλήματα, με κορυφαίο δίλλημα την ευθανασία που πρέπει να αποφασίσει η κυρία Άλβινγκ για τον αγιάτρευτο γιό της, ο κοινωνικός αρνητικός κομφορμισμός που οδηγεί σταδιακά στην απρόσωπη υπάκουη μάζα, η, σχεδόν, δολοφονική εμμονή της προτεσταντικής πίστης στις «παλαιές, σωστές αντιλήψεις», που παρεμπιπτόντως, σημάδεψαν και συνεχίζουν να καθοδηγούν την πολιτιστική ταυτότητα στις άνω χώρες της Ευρώπης, καθιστούν το έργο απόλυτα σύγχρονο!
Στόχος, όραμα και επιθυμία να καταδείξει η παράσταση τα προαναφερθέντα και περισσότερο να επισημάνει και να τονίσει τις αντιφατικές συμπεριφορές των ανθρώπων όποιας εποχής, την αποπνικτική ηθικολογία που αποπροσανατολίζει, το ακανθώδες ζήτημα της ευθανασίας, την έλλειψη δυναμικών αποφάσεων τη στιγμή που χρειάζεται... να καταδείξει και να σχολιάσει αυτήν την συνεχή φασιστική επιβολή του σκοταδιού και των κρυφών συνεννοήσεων, που εντέλει μας στερούν το Φως της κατανόησης, της συγχώρεσης και της ευτυχίας.
[Κοραής Δαμάτης]
Η ιστορία μιας οικογένειας σε μια πόλη της Νορβηγίας στα τέλη του 19ου αιώνα. Η κυρία Άλβινγκ (Ασπασία Κράλλη) υποδέχεται τον γιό της Όσβαλντ (Μιχάλης Καλαμπόκης) -λείπει χρόνια από την πατρική εστία, λόγω σπουδών και καριέρας- και που επιστρέφει για τα εγκαίνια του ιδρύματος που κτίστηκε εις μνήμην του πατέρα του, λοχαγού Άλβινγκ. Ο οικογενειακός φίλος, εμπνευστής και διαχειριστής του ιδρύματος, Πάστορας Μάντερς (Φίλιππος Σοφιανός), έχει έρθει να τακτοποιήσει οικονομικές εκκρεμότητες του ιδρύματος, αλλά και να εκφωνήσει λόγο στα αυριανά εγκαίνια, εκθειάζοντας την μεγάλη προσφορά του λοχαγού Άλβινγκ. Η Ρεγγίνα (Ερατώ Πίσση), μόνιμη κάτοικος του σπιτιού και ψυχοκόρη της οικογένειας, νιώθει χαρά με την επιστροφή του Όσβαλντ, φλερτάρει μαζί του, κι ονειρεύεται πως ο νεαρός Άλβινγκ θα είναι η ευκαιρία να ξεφύγει από την μίζερη, κλειστή ζωή της Σκανδιναβίας. Απ' την άλλη, ο πατέρας της Ρεγγίνας, Ένγκστραντ (Νίκος Παντελίδης), ζητά από την κόρη του να τον ακολουθήσει στα καινούργια επαγγελματικά του σχέδια που είναι να φτιάξει ένα, φαινομενικά, αθώο ξενοδοχείο ναυτικών. Ο νεαρός Όσβαλντ, που γύρισε μετά από χρόνια σπίτι του, εγκαταλείποντας την διαφορετική ζωή στο Παρίσι, στην Πόλη του Φωτός, φέρνει μαζί του βαριά μυστικά που αποκαλύπτοντάς τα, θα οδηγήσει και τα υπόλοιπα πρόσωπα του έργου να αντιμετωπίσουν τους δικούς τους ''Βρυκόλακες''.
«Το έργο ξεκινάει ως απλό αστικό δράμα για να εξελιχθεί σε τραγωδία. Το αδιέξοδο που βιώνουν η κυρία Άλβινγκ και ο γιος της Όσβαλντ κάνει να ξυπνήσουν μέσα τους τύψεις για το παρελθόν που ζουν ανάμεσα τους σαν "Βρυκόλακες". Ο Ίψεν καταγγέλλει την υποκρισία του κλήρου, τη χαλάρωση του οικογενειακού ιστού και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας θεμελιωμένης στο ψεύδος και τη συμβατικότητα».
[Ερρίκος Μπελιές]
Η Αθηναϊκή Σκηνή συνεχίζει την ερευνητική της πορεία στο χώρο της υποκριτικής και του Θεάτρου, τόσο ως επαγγελματικός θίασος, όσο και ως Ανώτερη Δραματική Σχολή. Ύστερα από σημαντικές παραστάσεις όπως ο Άμλετ, ο Βόυτσεκ, ο Εδουάρδος Β, οι Τρελοί της Βαλένθια, Πέρσες, Δωδέκατη νύχτα, Να ντύσουμε τους γυμνούς, Γειτόνισσες, Δούλα κ.α., που έλαβαν χώρα στο επαγγελματικό Θέατρο της Αθηναϊκής Σκηνής και με παρουσία σε εγχώρια και διεθνή φεστιβάλ, ξανασυνεργάζεται με το σημαντικό σκηνοθέτη Κοραή Δαμάτη και ενώνει δυνάμεις με αξιόλογους συντελεστές όπως η Δήμητρα Γαλάνη. Το εμβληματικό έργο του παγκόσμιου ρεπερτορίου "Βρυκόλακες" έλαβε επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού και παρουσιάζεται στο κοινό ύστερα και από την συμπαραγωγή της Εταιρείας Φωτόνιο Τέχνης και Πολιτισμού που έχει δώσει στο κοινό σημαντικές παραστάσεις όπως Το αγόρι με τις δυο καρδιές, Ένας καταπληκτικός καταθλιπτικός, η Πρόβα κ.α.
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές
Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Κοραής Δαμάτης
Σκηνικά - Κοστούμια: Άννα Μαχαιριανάκη
Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη
Σχεδιασμός φωτισμών: Άννα Σμπώκου
Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Χριστοφόρου
Διανομή με σειρά εμφάνισης:
Ρεγγίνα: Ερατώ Πίσση
Ένγκστραντ: Νίκος Παντελίδης
Πάστορας Μάντερς: Φίλιππος Σοφιανός
Κυρία Άλβινγκ: Ασπασία Κράλλη
Όσβαλντ Άλβινγκ: Μιχάλης Καλαμπόκης
Φωτογραφίες - Βίντεο: Πέτρος Πουλόπουλος
Επικοινωνία: Μαργαρίτα Δρούτσα
Social media: Νικόλαος Παπαδάκης
Διεύθυνση Παραγωγής: Θωμάς Πανδής
Παραγωγή: Αθηναϊκή Σκηνή - Μιχάλης Καλαμπόκης
(Με την συμπαραγωγή της ΑΜΚΕ: Φωτόνιο Τέχνης και Πολιτισμού)
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ελλάδας.
