ΤΟ ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ

«Το Μιούζικαλ της Πεντάρας»

Μια συναρπαστική παραγωγή από το Δημοτικό Ωδείο Κοζάνης.

Το Δημοτικό Ωδείο Κοζάνης σε συνεργασία με το Σύλλογο καθηγητών του Δ.Ω.Κ. παρουσιάζουν τη μουσικοθεατρική παράσταση «Το Μιούζικαλ της πεντάρας». Ένα λυρικό έργο γεμάτο ανατροπές, σατιρική διάθεση, συγκίνηση και πολλές εκπλήξεις.

Υπόθεση

Σε μια φανταστική χώρα, όπου η τέχνη παλεύει να επιβιώσει, ένας διευθυντής Όπερας χωρίς μέσα και δυνατότητες αποφασίζει να ανεβάσει μια παράσταση. Πειραματίζεται με διάφορες φόρμες, από όπερα και οπερέτα μέχρι καμπαρέ, και καταλήγει σε ένα απρόσμενο αποτέλεσμα: μια μουσικοθεατρική «συμφωνία» που ταξιδεύει τους θεατές από τον Μπετόβεν μέχρι τον Κουρτ Βάιλ. Η παράσταση προσφέρει μια αναδρομή στην ιστορία του μουσικού θεάτρου, με χιούμορ και φαντασία, σατιρίζοντας την καθημερινότητά μας με αναφορές στην πραγματικότητα του σήμερα!

Συντελεστές - Δημιουργική ομάδα

Μεγάλη Ορχήστρα και Μικτή Χορωδία Δ.Ω.Κ.
Σολίστ: Γιώργος Τζιουβάρας(Tenor), Anila Teli(Soprano), Δώρα Τανή(Soprano)
Ενορχήστρωση - Μουσική Διεύθυνση: Χρήστος Κτιστάκης
Κείμενα - Σκηνοθεσία: Κώστας Λαμπρούλης
Σκηνικά - Κοστούμια: Γιώργος Λεπίδας
Χορογραφίες: θεανώ Βλάχου
Φωτισμοί: Αντώνης Γκλούμπος
Εκτέλεση παραγωγής: Νατάσσα Κύργια, Αλεξία Κουκαλιάρη
Επιμέλεια παραγωγής: Γιώργος Τζούκας

Παραστάσεις

Παρασκευή 13, Σάββατο 14 και Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2024,
ώρα 8.00μμ, Αίθουσα Τέχνης Δήμου Κοζάνης.

Εισιτήρια

Τιμή 12€ (κανονικό), 10€ (μαθητικό, φοιτητικό με πάσο, ΑμεΑ)

Προπώληση

Δημοτικό Ωδείο Κοζάνης, καθημερινά 3.00-9.00μ.μ.

Ηλεκτρονικά: https://www.ticketservices.gr/

Σκηνοθετικό σημείωμα:

To Μιούζικαλ της Πεντάρας γράφτηκε το 2010, μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα, εν μέσω της παγερής οικονομικής κρίσης των πρώτων μνημονίων. Η γραφή του εμπνεόταν από το ίδιο το κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον αλλά και το καλλιτεχνικό και έμψυχο δυναμικό της παράστασης. Με λίγα λόγια, αυτό που συμβαίνει στο έργο συνέβαινε στην καθημερινότητά μας και μέσα από την δημιουργική διαδικασία, συναντούσε το χιούμορ και την φαντασία που ξόρκιζε την παγωμάρα μας. Είναι δυσάρεστο να διαπιστώνουμε πως 14 χρόνια μετά, πολλές από τις πρωτόγνωρες δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε τότε στην παραγωγή πολιτισμού, έχουν γίνει κανόνας αλλά και άλλοθι για απαξίωση της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Αλλά παράλληλα, και τόσο παρήγορα να βλέπουμε τις κοινότητες των ανθρώπων να συνενώνονται με ενθουσιασμό και μεράκι για να αντισταθούν σε αυτήν την απαξίωση. «Είναι η τέχνη ουτοπία σε τοπία ανηλεή μα μπορεί σε ένα κουρέλι να τυλίξει τη ζωή.»